Als een vergeten poet sluipt ze door de straten,
ziet lichten die ze nog niet levend heeft gezien.
Haar verleden is ze even vergeten,
of wil ze het niet meer weten misschien?
Alle angsten hebben haar dromen ontvoerd,
ze is al veel te ver gekomen.

Ze voelt de stilte haar omhelzen
hij trekt haar armen uit de kom
echt bezitten wil hij haar

Verslinden verpulveren daarna vermoorden
maar zij is zich in geen moment
bewust van dit gevaar

Als een poet vergiftigd met woorden,
aan de straten vastgebonden.
Ziet ze dingen die ze niet kan verdragen,
haar geesten die gedachtenloos blijven plagen.
Voor haar dromen heben angsten plaatsgenomen,
het vuur in haar leven heeft hij geblust.
Eindelijk is ze zich bewust
dat haar tranen
nooit meer zullen stromen.