Ik keek je dikwijls in jouw ogen
Maar jij keek die kleine knul nooit aan
Weggedoken in een eigen wereld
Zag jij die kleine vent niet staan
Nooit intense warmte
Een vaderlijke arm om mij heen
Al was jij altijd in de buurt
Toch voelde ik mij bij jou altijd heel alleen
De jaren, ze vervlogen
Jaren waarin ik geen kind kon zijn
Waarin de angts voor jou regeerde
Waarin ik angstig was en klein
Kende alleen jouw grote woede
Die ik in jouw ogen las
En dat je anders was dan andere papa's
Geen gewone vader was

Ik werd ouder, jij werd ouder
En steeds meer begreep ik jou
Met de jaren minder angstig
Uiteindelijk hield ik dan toch van jou
Net toen ik jou begon te kennen
En ging wennen aan jouw lach
Net toen ik bijna een vader had
Was er plotseling die dag...
De dag die veel te vroeg kwam
Waarop ik jou voorgoed verloor
Net toen ik in jou begon te geloven
Ging jij er nu zomaar vandoor
Net nu het zoveel beter ging
Nu er plaats leek voor een mooie tijd
Kwam de dag van het eeuwig afscheid nemen
Voorgoed was ik mijn vader kwijt...

En nu, nu ben ik vader
En helaas ben jij daar niet meer bij
Hij zal nooit spelen met zijn opa
En die gedachte vreet aan mij
Maar ik zal mijn zoon van jou vertellen
Later verteld hij in de klas
Dat hij zijn opa nooit gekend heeft
Maar dat hij heel bijzonder was...
Het ging nu eenmaal zoals het ging
Gedane zaken doen geen keer
Dat met jou leven vaak een hel was
Leg ik mij nu dan maar bij neer
Uiteindelijk heb ik veel geleerd van jou
Besef ik pas, nu jij er niet meer bent
En het wrange is, en dat doet zo'n pijn
Ik heb mijn vader nooit gekend

Mijn échte vader nooit gekend...