Dit gedicht heb ik aan iemand gegeven bij een brief,
hou heel veel van hem, maar het kan niet..
tis klote, maar misschien wel beter...




ik zag je slenteren langs het asfalt,
tranen in je ogen van t brandend hout,
toen is bij mij de vonk overgeslagen,
heb je daarna een poos niet meer gezien,
ik smste je omdat ik je nooit meer zag,
toen begon het smsen,
eerst rustig aan,
kom je vanavond nog?
vervolgens bijna dag en nacht,
als je niet meer bij me was,
miste ik je als nooit te vooren,
je betekend veel voor me..
en je staat altijd voor me klaar.
je hebt veel spanningen, veel problemen,
ik hoop dat ik jou daarin ook helpen kan,
net zoals je bij mij doet.
nu, na veel gesprekken en gedachten,
besloten dat er geen liefde kan zijn,
ik accepteer dat, en leer ermee te leven.
vrienden zullen we altijd blijven,
m'n beste vriend zul je altijd zijn.
k wou je gewoon nog even zeggen,
Jij bent de stralen van de zon, het licht van de maan,
Jij bent de troost van het verdriet, de sleutel van het slot,
Jij bent het onderwerp van mijn gedicht!!