EmotieStroom
Sprankelend helder water
vloeit brandend over mijn lijf
geen besef van ruimte
al helemaal niet van tijd
Als leven in een droom
in momenten en plaats
niet spreken maar verlangen
waar liefhebben even samen gaat
Niet zoeken naar zinnen
gewoon met het ritme mee
ééheidzoekende gedachten
van dwalen en beminnen
spoelen andere gedachten mee
Als ogen weer zien, wat verbergt
vervaagt de stroom van emotie
in werkelijkheid, is er geen verlossing
verbergen de verlangen, van die blik
die iemand op kan vangen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Wieca | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||