Laatste hereniging
De vreugde bevroren
in mijn lichaam;
ik kon het niet geloven.
De warmte van mijn geluk
was weg, ineens,
mijn hart viel stil.
Nu ben ik,
met gesloten ogen,
neergevleid op jouw as.
Dit was onze laatste omhelzing,
een laatste droge kus,
en een laatste hereniging.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zondag, februari 28, 2010 23:49 |
| Bijzonder aangrijpend.. Sterkte, switi lobi |
|
| isolina: | Zondag, februari 28, 2010 21:06 |
| verdrietig hoor, sterkte , knuff maria | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||