Tussen Dag en Nacht
Hier zittend helemaal alleen,
op een bankje in de natuur,
de zon die straalt lekker door,
waar de nacht weer komt,
reeds uitgedooft dat vuur.
De nacht komt er weer aan,
met zijn zwarte schaduw,
alles wat zacht is en straalt in de zon,
zal weer grauw worden en ruw.
De vogels zijn hun laatste glorie aan het zingen,
voor het donker de aarde weer ontfermt,
"dood" zal het donker nemen,
wat het daglicht niet kent.
Maar de zon blijft toch nog even schijnen,
over de aarde in al zijn pracht,
toch vind ik dit het mooiste,
de wisseling tussen : "dag en nacht".
Reacties op dit gedicht
| janice: | Vrijdag, april 26, 2002 23:04 |
| ooh dat is echt mooi geschreven en nog bedankt voor je berichtje het heeft me aan het denken gezet, maar het leven is soms echt heel moeilijk en dat begrijpen andere niet kus janice (nogmaals bedankt !!) |
|
| Evi: | Dinsdag, april 23, 2002 22:18 |
| Ik zie de zon zo ondergaan, het is allebei zo mooi he! mmmmmm prachtig geschreven! k*s en heel veel liefs Evi |
|
| ~Marina~: | Dinsdag, april 23, 2002 20:46 |
| de overgang van nacht naar dag vind ik mooier... dat beetje licht.. en de vogeltjes... *droom* mooi werkje dit! liefs Marina |
|
| Katrien Remmerie: | Dinsdag, april 23, 2002 20:22 |
| Je bent zeker en vast niet de enige die dit het mooiste vind! Maar toch hou ikzelf wel van die nacht! Knufs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2002 | ||
| Thema's: | ||