Soms vraag ik me af wat ik echt voor vrienden beteken.
Ik vraag me af wie de echten zijn en wie alleen maar faken.
Soms is het alsof ik er niet ben en de rest ver boven me staat.
Alsof het ze helemaal niks meer uitmaakt hoe het met me gaat.
Terwijl ik zo men best doe om problemen de baas te zijn.
Zodat ik hun aandacht niet op eis door mijn verdriet en pijn.
Maar ook maar enige belangstelling in mij is nergens te zien.
Ik maak veel fouten, maar weet wel dat ook ik beter verdien.
Ik zal altijd proberen er voor hun te zijn als dat nodig is.
Maar nu is het hun liefde en vertrouwen wat ik mis.
Omdat ze haar haten behandelen ze mij vaker respectloos.
Nu ik negeert word door een vriend voel ik me hopeloos.
Ik mis die arm om me heen wanneer ik huil om problemen.
Ik mis het dat ik niemand meer in vertrouwen durf te nemen.