laatste woorden
we vreeën eenentwintig nachten aaneen
tot twee jaar welles nietes, niets
tot twee jaar welles nietes, niets
enkel veel te veel dagen jou in mijn hoofd
razend en tollend zonder houvast
genietend van de leegte die we samen vormden
verloor ik uren in jouw armen
en hoe bizar breekt de belofte nu
verloor ik uren in jouw armen
en hoe bizar breekt de belofte nu
ik houd altijd een beetje jou
Reacties op dit gedicht
| missme: | Woensdag, maart 10, 2010 20:13 |
| toch ook wel een beetje van mij? haha heb je al datum voor je date gepland? | |
| Quando: | Dinsdag, maart 09, 2010 11:13 |
mooi die laatste strofe! |
|
| Nummer 127 : | Maandag, maart 08, 2010 23:26 |
| oei? mooi einde, maar waar het mee eindigt, geeft me een vreemd gevoel van pijn :s Bartxx |
|
| milamber: | Maandag, maart 08, 2010 23:20 |
| prima | |
| Gert: | Maandag, maart 08, 2010 23:07 |
| Hier past maar een woord; Wow! Fijn je weer te lezen. Liefs, Gert |
|
| wijnand.: | Maandag, maart 08, 2010 22:44 |
| liefde kan breekbaar zijn net als glas je moet haar goed behandelen. Mooi gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||