steeds weer die eenzame droom
als de hemel door midden breekt
ontdek ik bij mezelf
dat ik niet eens de helft
van één alleen mens ben
omhels me nog een keer
zodat ik niet alleen door hoef te gaan
onbezield ga ik verder door
met mijn eigen weg
wat ik daar in hemelsnaam
aan heb
dat weet niemand
de wolken verdwijnen
ga niet weg,blijf nog even
dat is lang genoeg voor mij
de hemel sluit dan haar poorten
was ik even in de wereld zonder tijd
word ik steeds weer wakker
uit die eenzame droom
die telkens terugkeert
johan hijzelaar
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Dinsdag, maart 09, 2010 18:10 |
| zo herken ik je niet Johan hopelijk gaat het nu beter ? liefs x Karin |
|
| Anastacia: | Dinsdag, maart 09, 2010 16:04 |
| droef mooi gedicht groetjes ana | |
| Quicksilver: | Dinsdag, maart 09, 2010 12:53 |
| dat leest een betje droevig vind ik! maar ozo mooi geschreven fijne dag,liefs dicky |
|
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, maart 09, 2010 11:17 |
| dit gedicht ontroert mij, wat mooi verwoord johan liefs, 88 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: johandedichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||