Mijn Verleden,,
Altijd ruzie altijd pijn.
Was er zo zeker van dat het hier beter zou zijn.
Ruzie werd erger werd daarbij ziek.
Was niet meer vrolijk, niet energiek.
Kwam vanuit school bij een maatschappelijk werkster terecht.
Die zei meid zie je het niet? Het gaat hardstikke slecht!
Mijn emoties wisselden, voor een ander de hel.
Starte met snijden, waarom begrijp je misschien wel.
At niet meer viel langzaam af.
Want ik was anders, dit was mijn straf.
Lijnen werd een obbsesie het was gewoon mijn taak.
Maar met nog maar 38 kilo was het goed raak.
Ruzies werden erger, ik werd gewoon gepest.
Want ja ik was minder, minder dan de rest.
Kreeg hyperventilatie niets werkte nog mee.
Ik dacht ik slik pillen... Iedereen tevree.
Bijna een overdosis, werd optijd gered.
Mijn moeder vond me uiteindelijk jankend op mijn bed.
Mijn vriend zat aan een ander, meid van 12 jaar.
Ik snapte het niet, kreeg niets voor elkaar.
Nu 2 maand later, gaat het nog steeds slecht.
Maar van het lijnen ben ik af, dat meen ik oprecht.
Ookal ben ik voor mezelf een gevaar.
Voor de anderen vind ik het enorm naar...
Was ik maar nooit zover gegaan en was ik maar blijven knokken...
Was er zo zeker van dat het hier beter zou zijn.
Ruzie werd erger werd daarbij ziek.
Was niet meer vrolijk, niet energiek.
Kwam vanuit school bij een maatschappelijk werkster terecht.
Die zei meid zie je het niet? Het gaat hardstikke slecht!
Mijn emoties wisselden, voor een ander de hel.
Starte met snijden, waarom begrijp je misschien wel.
At niet meer viel langzaam af.
Want ik was anders, dit was mijn straf.
Lijnen werd een obbsesie het was gewoon mijn taak.
Maar met nog maar 38 kilo was het goed raak.
Ruzies werden erger, ik werd gewoon gepest.
Want ja ik was minder, minder dan de rest.
Kreeg hyperventilatie niets werkte nog mee.
Ik dacht ik slik pillen... Iedereen tevree.
Bijna een overdosis, werd optijd gered.
Mijn moeder vond me uiteindelijk jankend op mijn bed.
Mijn vriend zat aan een ander, meid van 12 jaar.
Ik snapte het niet, kreeg niets voor elkaar.
Nu 2 maand later, gaat het nog steeds slecht.
Maar van het lijnen ben ik af, dat meen ik oprecht.
Ookal ben ik voor mezelf een gevaar.
Voor de anderen vind ik het enorm naar...
Was ik maar nooit zover gegaan en was ik maar blijven knokken...
Reacties op dit gedicht
| MiniHartje: | Zaterdag, augustus 07, 2010 11:59 |
| Jij kan heel knap dichten! Je bent knap. Dat je het hebt overleeft. Denk er nog is goed overna. De tijd terug. Je moet van jezelf houden. Dat doe ik ook niet elke dag.Ikleefmetjemee |
|
| mimi32: | Dinsdag, mei 25, 2010 23:05 |
| soms neemt het moment je mee... denk eerst aan jezelf in dit geval.. als je jezelf in orde hebt komt de rest vanzelf.. herinner de mensen die om je geven, zij zijn er voor je. |
|
| miss saske: | Dinsdag, maart 09, 2010 21:06 |
| wow heftig. wat een prachtig gedicht. ik ben zeer onder de indruk! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Myselv | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||