Laatst vertelde ik over mijn verleden.
Dat bracht de toekomst na het heden.
Gister was vandaag morgen, nu is dat vandaag.
Ik snap het niet het gaat me veel te traag.
Vandaag naar het ziekenhuis, voor de uitslag.
Morgen dan eindelijk, een nieuwe dag.
Hopen dat ik nog een kansje maak.
Want met mijn emoties is het raak.
Ik blijf maar huilen, hou het niet in de hand.
En als ze vragen wat er is zeg ik: er is niets aan de hand.
Laatst vertelde ik over mijn verleden.
Maar dat was vroeger, ik leef in het heden...