Ik zie hem nu
niet meer elke dag
en dan droom en hoop ik
ook al weet ik dat het niet mag.
Ik mis zijn plagerijen
en zijn moppen nu en dan.
Ik mis hem zo fel
maar weet dat het niet anders kan.
Ik mis de losse gesprekken
na ’t school bij een kopje thee.
Gewoon 1 simpele vraag:
“kom je nog even mee?”
Ik wil hem niet wegjagen
maar ik wil hem ook niet kwijt.
Ik wil hem hebben en houden
mijn beste vriend voor altijd.
Ik hou van hem, niet als van een lief
maar als van een beste maat.
Eén tegen wie ik alles zeggen kan
en die niet met mij lachen gaat.
Ik mis zijn gezelschap
en zijn lieve lach.
Ik wou dat ik hem kon knuffelen
en vast pakken elke dag.
Ik verwijt het alleen mezelf
want ik verwacht weer teveel.
Ik wil blijkbaar altijd meer
het is niet genoeg, een deel.