Niemand nu niets nooit meer (RIP K
Er was geen nacht
en dag was dood
toen we, van werelden ontdooiend
jouw giftig gelijf verlieten.
Ik was verrast hoe je nog steeds
naar de schoot van je moeder geurde.
Wees gerust, man.
Alle dieren slapen.
Ze krijgen geen gehoor
van jouw helse schreeuwen
om de tijd die een laatste wonde
nog eens openrijten wou.
"No problemo, hombre",
zong je in een laatste zucht.
Het mocht nog wat duren.
Het was voorgoed.
Weg ben jij nu.
Afgesproken plots.
Ik blijf...
Had ik het je niet gezegd?
Of had jij gezwegen?
Jouw zonder zonden bestaan
dauwt in de bosmorgen.
Woud en berg verstarren even
alvorens het uur herbegint.
Er is niemand nu.
Niets nooit meer.
Slaapwel, Mark Linkous.
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Donderdag, maart 11, 2010 21:57 |
| Fijn gekozen woorden die hun plaats vonden, net als Mark. Liefs, Artifex. |
|
| slodder*mucho: | Donderdag, maart 11, 2010 11:47 |
| ja, die komt me bekend voor:S | |
| spring-in-het-veld: | Donderdag, maart 11, 2010 11:30 |
| opbouwende kritiek..pfff..ik weet echt niet wat ik hierop kan zeggen, het is gewoon goed!Je kiest voor interpunctie, zelfs dat stoort me in dit gedicht niet graag gelezen, groetje van mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||