Ze lacht eigenlijk altijd
waar mee ze vele mensen verblijt
voor hulp is ze altijd bereid
maar van buiten niet te zien, is de innerlijke strijd
'zal ik ooit
goed genoeg zijn
iets waard zijn
dat zal toch nooit
deze pijn heb ik verdiend
ik heb het zelf gedaan
want voor vijand en vriend
had ik klaar moeten staan'
'ik ga het halen'
dat nam ze zich voor
zo leefde ze, zweefde ze
niemand had het door
na de maanden kwamen jaren
ze gingen allemaal voorbij
iedereen begon te staren
maar niemand die er wat van zei
toen ze nauwelijks nog leefde
was het laatste wat ze zei
'perfectheid is waarnaar ik streefde
dus nu ben ik eindelijk vrij