Pjotr was opgegroeid als hond. Hij bracht zijn babyjaren niet door in een box of wieg, maar een in bruine doos van de Aldi. Hierin werd hij zindelijk. Driemaal daags wandelde hij met zijn moeder naar het park. Voor hem was er geen Olvarit, maar Frolic. Hij kon er nu nog om gniffelen.
Op de hondencursus hadden de bouviers en labradors trouwens wel eerst vreemd opgekeken. Al snel echter was Pjotr geaccepteerd. Aangezien zijn baasje ook zijn biologische moeder was, had hij een voorsprong op de rest. Over discipline hoefden ze hem niets bij te brengen, omdat hij nu eenmaal een diep respect koesterde voor zijn baasje. Pjotr raakte op de cursus bevriend met Rex, de bouvier. Deze kon hem veel vertellen over teefjes. Pjotr snapte het in die tijd allemaal nog niet zo. Ook hierom kon hij nu nog gniffelen.