waarom zeg je
waarom zeg je dat ik door moet gaan
dat ik mezelf weer op moet pakken
terwijl je ziet dat het niet gaat
waarom zeg je me dat ik niet mag opgeven
dat ik niet mag gaan
want je weet dit is voor mij geen leven
ik kan het niet aan
ik schreeuw hoe erg het met me is
je kan wel zeggen na regen zal de zon schijnen
want het klopt niet je hebt het zo mis
zeg niet dat ik er wel mag zjjn
mijn krachten en hoop zijn ver te zoeken
het enigste wat je ziet is mijn pijn
ik zal wel zeggen het gaat goed met mij
maar daarmee ben je ook niet blij
ik kan niet zo door gaan het is genoeg geweest
het is voor mij tijd om voor altijd te gaan
ik kan niet meer
Reacties op dit gedicht
| xLoraa.: | Zondag, maart 21, 2010 23:25 |
| Omg, ik zit hierzo gewoon een beetje te snikken, zo mooi en zielig. Ik heb zoveel medelijden met jou. Ik heb ook wel eens gedacht "Waarom ben ik hier? Wat hebben mensen aan mij? Iedereen haat me toch!" Dat was echt verschrikkelijk. Ik heb me er toch overheen gezet. Hoe? Door met iemand te praten, en je gewoon lekker laten uithuilen bij die persoon. Het is geen oplossing, maar het lucht op. Misschien kom je er samen met die persoon wel uit. En probeer te genieten van het leven, elke minuut! | |
| Ayesha Maliangkay: | Vrijdag, maart 19, 2010 02:49 |
| Het lijkt mij (omdat ik zelf zelfmoord trachte plegen om dezelfde soort gevoelens) dat je beter eens een aantal goede nachtrusten kunt hebben, bvb. vraag de dokter om een slaappilletje (of een paar) en rust goed uit! Daarmee help je voor korte tijd je verstand te ordenen, en kun je proberen ''de hand aan de ploeg'' te slaan (niet aan jezelf, dus!). Ayesha |
|
| phike: | Vrijdag, maart 19, 2010 00:12 |
| Ik voel me juist het zelfde | |
| spring-in-het-veld: | Zaterdag, maart 13, 2010 16:59 |
| je praat misschien alleen met mensen die van je houden,ze begrijpen dat gevoel niet en willen je helpen, hoe kunnen ze weten waar ze goed aan doen? zoek professionele hulp, die weten waar ze mee te maken hebben en zullen je absoluut serieus nemen en nooit zeggen kop op, dat maakt jou nog ongelukkiger,en zij weten dat, sterkte | |
| Pancho v/d Post: | Zaterdag, maart 13, 2010 16:58 |
| lees anders ook eens mijn nieuwste gedicht: Loslaten. misschien is dat een steuntje in de rug? |
|
| Pancho v/d Post: | Zaterdag, maart 13, 2010 16:57 |
| heb zojuist ook enkele andere gedichten gelezen. Ik ben van mening dat het inderdaad erg rot voor je is. Nogmaals zeg ik je dat de dood wel het laatste is wat je werkelijk zou willen. Wil je werkelijk de mensen die je altijd steunen en er altijd voor je zijn echt in de steek laten? De werkelijke kracht om te overwinnen zit diep in jezelf, ook al denk je soms van niet. Als jij het echt wilt, kun je je gevoelens overwinnen, want jij ben baas over je eigen lijf. sterkte. |
|
| Pancho v/d Post: | Zaterdag, maart 13, 2010 16:51 |
| Nee Lunia, je hoeft niet te gaan. Iedereen mag er wezen en jij dus ook. De lijdensweg die je nu doormaakt zal je alleen maar sterker maken. Straks als het over is zul je een veel sterkere persoonlijkheid hebben dan je denkt. Ikzelf ga nu ook door een hel, maar toch houd ik hoop, al heb ik het soms ook heel zwaar. Ik geloof in mezelf en weet dat als ik echt wil de hel kan overwinnen. De dood is slechts een uitvlucht voor mensen zonder ziel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||