Het laatste verhaal.
Ik zal je vertellen van wat ik heb gezien
en ik zal je zeggen wat ik heb gehoord
niemand hielp haar toen ze riep
niemand wilde haar horen, ze dachten die is gestoord
Grijze blikken keken naar haar, vol afzien
niemand zag haar wanhoopstranen
fluisterend dat ze niet wijs was, misschien
was het beter haar te laten verder dwalen
Donker werd dieper in de nacht dat alles schreeuwde
kou nam van haar bezit, het zwijgen
zou niet lang op zich laten wachten, even
wilde alles misschien anders lijken
Voor eens was ze eerlijk, tegen niemand in het bijzonder
sprak ze haar laatste verhaal,
de eenzaamheid en angst,
stilte toen ze haar vonden
waarom kon niemand dit voor zijn.
Reacties op dit gedicht
| @@PJE: | Donderdag, juli 01, 2010 19:37 |
| ik ga bijna janken sterkte @@pje |
|
| Roo$je: | Maandag, maart 22, 2010 14:47 |
| Tja soms gebeuren er eerst erge dingen voor iemand beseft dat het eigenlijk al lang te laat was. Je weet pas wat je kwijt bent als het voorgoed is verdwenen... Liefs, Kus |
|
| **Suzan**: | Zaterdag, maart 13, 2010 18:19 |
| Wow echt aangrijpend! Prachtig mooi verwoord |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||