lopend door de windvlagen en de regen
hoef ik niet langer bang te zijn
als wilde bloemen die treurig
van verdriet en wanhoop
langs het pad der liefde
voor jou blijven bloeien
want jij hebt die rozen weer laten opbloeien
maar alle schijn bedriegt
het lijkt wel idioot
en dat weet ik maar al te goed
jij geeft om mij
maar het lijkt wel een eeuwigheid geleden
dat je tegen mij
zei ik hou van jou
er is zoveel gebeurd sinds die tijd
fluister jij ineens weer in mijn oren
praat tegen mezelf
tegen beter weten in
hopend dat jij mijn gebrabbel
kunt horen
als jij misschien
nog iets liefs wilt fluisteren
zo iets als ik hou van jou
in voor- en tegenspoed
blijven mijn bloemen weer volop schitteren
in de ochtendzon
van het leven samen met jou