Als de stilte schraagt
terwijl mijn stof nog
door een zware deken
wordt toegedekt
blijkt in de hemel
een nieuwe maagd geboren;
naïef en onbevlekt
waar droefenis heerst
blijken bloemen te groeien
terwijl houten planken
nog moeten worden gezaagd
zie ik elders al leven bloeien
zelden ervaar ik bij het sterven
van de winter
de lente zo vroegtijdig ontspruiten
of het is turen in glazige lucht
waar merels de onschuld uitbuiten
*
maar nu lijkt de voorzienigheid
mij in te halen
vertraag je pas
schreeuwt nochtans de ziel
helaas, de ruimte
wil in de geest nederdalen
door een zware deken
wordt toegedekt
blijkt in de hemel
een nieuwe maagd geboren;
naïef en onbevlekt
waar droefenis heerst
blijken bloemen te groeien
terwijl houten planken
nog moeten worden gezaagd
zie ik elders al leven bloeien
zelden ervaar ik bij het sterven
van de winter
de lente zo vroegtijdig ontspruiten
of het is turen in glazige lucht
waar merels de onschuld uitbuiten
*
maar nu lijkt de voorzienigheid
mij in te halen
vertraag je pas
schreeuwt nochtans de ziel
helaas, de ruimte
wil in de geest nederdalen
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Dinsdag, maart 16, 2010 20:11 |
| Tussen de takken van vroeger ontluikt er zich al opnieuw de belofte van een zachte lente... mooi geschreven Hans, liefs esteban |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, maart 16, 2010 19:58 |
| aangrijpend en prachtig geschreven liefs kerima ellouise |
|
| ela: | Dinsdag, maart 16, 2010 14:06 |
| Je kunt verlangen wat je wil, maar er is niemand die dat verlangen wil versnellen. ela |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, maart 16, 2010 12:20 |
| Laat deze ruimte maar lieflijk in lentebloei in je harteziel ontluiken! dan zal er een mooie verandering plaats vinden in de mind;) Liefs fijne dag dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt zu schlamm |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||