Toen ik mijn eerste gedicht schreef
Wist ik niet dat ik een talent bezat
Het talent om gevoel om te zetten in woorden
Woorden om te zetten in zinnen
En zinnen in een verwoord gevoel

Soms door het zonlicht overschaduwd
Verloren de negatieve situaties hun positiviteit
Waardoor ik mijn woorden en tranen liet samenvloeien
Tot een onsamenhangend geheel

Hoe verlichtend mijn gedichten kunnen zijn
ligt aan de druk wat het geeft op mijn hart
waardoor ik zo nu en dan de kraan open moet draaien
en me overgeven aan een stortvloed
van warmte en kou

Zo nu en dan vind ik een vertaling van mijn gedachten
Die ik omzet in woorden waarna
Ze de weg vervolgen naar mijn pen
Om zo uitgespuugd te worden op een vel papier
Om vervolgens gelezen te worden door mensen die ik niet ken

Ik heb geleerd mijn eigen ik van mij af te schrijven
In een donker hoekje weg te stoppen
En te leven met het masker
Dat ik lang geleden heb opgezet
Verstopt
Mijn eigen ik
Achter de verzinsels van het leven