Verkeersslachtoffer
Op het kopkussen
dicht bij mijn verhuilde gezicht
ligt je afgekloven hondenriem
in het bleke avondlicht
De geur van je natte vacht
na de regen
hangt weer
voor even in mijn neus
maar je trouwe blik
vol vragen
die we beide niet begrepen
is met je laatste blaf
bij me weggedreven
Je afwezigheid
werkt nogal verlammend
Mijn spieren
voelen net
alsof ook ik nooit meer
op zal staan
Die jaren lang
heb ik niet jou
maar jij mij
uitgelaten
15 oktober 2005
Reacties op dit gedicht
| Rick Ritterbeeks: | Donderdag, maart 18, 2010 21:30 |
| Geen zorgen allemaal, mij is het niet overkomen.. het was de hond van iemand anders, die ik niet eens ken :) Groetjes, Rick |
|
| Indy Toma: | Donderdag, maart 18, 2010 21:17 |
| Jeetje, Rick, dat zal even een tijdje heel heftig in je vast gehangen hebben. | |
| switi lobi: | Donderdag, maart 18, 2010 09:44 |
| herkenbaar.. ze laten een hele vreemdstille leegte achter. Ineens is het verplichte rondje als een bagatel en geblaf een vreugdekreet. Fijne dag Rick. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rick Ritterbeeks | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||