HOOP

stil en oprecht....
luister ik ademloos naar het verhaal dat je me zegt...
zelfs als je zwijgt is het de stilte die het me zegt...

ik voel de angst en de pijn....
dat gevoel dat zegt : Volgens mij wil hij er liever even niet meer zijn...

ik weet je bent het vechten waard..
Dat leven dat je gevangen houd…
Bewaakt door een pijnlijk zwaard..

Je voelt het einde naderen...
Je droom word levensecht...

Maar God zegt : Nee mn zoon...
die angst heb ik al overwonnen...
de dood is ,voor mijn kinderen, niet weggelegd...

Ik wil je nog even zeggen...
zonder teveel uit te leggen..

Jij bent een parel in Gods Hand...
Je bent het waard om tegen te zeggen...

Dat Hij je helemaal kent...
Met zn armen wijd open...
wacht Hij tot je je naar Hem wend...

Die blinde waas voor je ogen...
zal verdwijnen op dat moment..

Zijn liefde zal zich openbaren...
In je hart je ziel je geest...

Ik zie je angst verdwijnen...
alsof het er nog nooit is geweest..