Nooit voelde ik zoveel pijn vanbinnen,
ik moet door maar weet niet waar te beginnen.
In mijn oog zie je de glinstering van een traan,
een traan omdat ik bij je ben weggegaan.
Ik dacht dat het beter was voor ons beide,
nu moeten we onze eigen wegen zien te leiden.
Dat het zo moeilijk ging zijn had ik niet voorzien,
was het dan toch de verkeerde keuze misschien?
De tijd zal het me leren en,
wie weet zal men hartje zich ooit wel weer bekeren..