Veertien uur geleden
stegen we op in Zweden
Een plaats vanachter dat valt mee
goed dicht bij 'wc
De avond is young en bright
vliegend in economy light
We krijgen dan geen eten in onze darm
maar amai wat is het warm
Iedereen puft en zucht
en snakt naar frisse lucht
Ik wil maar één ding
En dat is de landing
Na deze dieetkuur
van twee uur
Beginnen we te dalen
Jaja we gaan dat halen
Er wordt echter zo snel naar beneden gevlogen
Dat trommelvliezen er worden uitgezogen
Mijn anders zo rustige oorsmeer
gaat nu wild te keer
Er ontstaat een raar gezicht
passagiers doen hun mond wijd open en dicht
Ze blazen in hun dichtgeknepen neus
dat helpt fameus
De daling zorgt er nu verder voor
dat ik pijn krijg aan mijn oor
mijn buurman zegt iets van “geboren”
maar ik kan hem niet horen
Ik kijk hem aan en knik van ja
en doe teken dat ik hem niet versta
Neen ‘t heeft niets te maken met een andere taal
Ook al zegt hij nu duizendmaal
Hij heeft het eindelijk door
dat ik hem gewoon niet hoor
hij herhaalt en roept "amai mijn oren"
Ik zie het hem zeggen zonder het te horen
ik knik bevestigend met een boog
en trek mijn wenkbrouwen omhoog
Eindelijk staan we in Brussel aan de grond
in de gang staan ze de buik tegen de kont
De piloot hoopt dat we een fijne vlucht gehad hebben
maar daarvoor moet de pijn nog wat wegebben
Jaja Brussel Airlines zal ons nog wel mogen verwelkomen
als de trommelvliezen terug positie hebben genomen
Ik lach nog even tegen de stewardes bij de deur
die verder luistert naar anderen hun gezeur
Als je dat allemaal moet horen
denk ik ook even "Amai mijn oren"