En de wereld kleurt rood...
En de wereld kleurt rood…
verkoopt opnieuw haar lichaam
aan de vissers in de haven
en kerft voor eens en altijd in haar armen
dat ik haar niet graag zie
de lakens zijn vuil en grauw
net zoals haar ogen in de rouw
de flessen leeg de asbak vol
een laatste stuiptrekking
doet haar het zaad minachten
snikkend
waarop ze het huis verlaat
gebroken maar rechtop,
ze heeft een zelfmoord voor te bereiden
ik kijk ernaar
en zeg, tot morgen schat
vijf dagen zijn slechts veertig uren
en wat klein geld…
esteban 21 Maart 2010
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, maart 22, 2010 03:34 |
| Op zich heel mooi gebracht! Groetje, Jacky |
|
| Quicksilver: | Zondag, maart 21, 2010 21:02 |
| indrukwekkend hoor, dit laat me met vraagtekens zitten esteban. Oei zelfmoord dat behaagt me niet, droevig om te lezen. maar is wel machtig mooi verwoord. liefs,dicky |
|
| switi lobi: | Zondag, maart 21, 2010 20:28 |
| Esteban, je gaat weer diep (er).. "erg mooi" is een euphemisme dat het woord niet raakt. Liefs, switi lobi |
|
| Indy Toma: | Zondag, maart 21, 2010 14:07 |
| Ik snap het verhaal niet helemaal,mede veroorzaakt door de laatste strofe. Wordt de vrouw bekeken door een alterego? | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||