leven
Het leven is een donkere ruimte,
Met als je geluk hebt een klein straaltje hoop.
Mensen waar jij van houd,
Laten je alleen maar een donkere kamer zien.
Je wil naar dat kleine straaltje hoop toeleven,
Maar je wordt steeds weer tegen gehouden.
het blijft donker in de kamer,
en het straaltje licht wordt steeds minder.
Dadelijk is er geen licht meer over,
En dan is alles voorbij.
Dan ben je weg van de pijn,
en van de mensen wat jou altijd in die donkere kamer hebben gelaten.
Met als je geluk hebt een klein straaltje hoop.
Mensen waar jij van houd,
Laten je alleen maar een donkere kamer zien.
Je wil naar dat kleine straaltje hoop toeleven,
Maar je wordt steeds weer tegen gehouden.
het blijft donker in de kamer,
en het straaltje licht wordt steeds minder.
Dadelijk is er geen licht meer over,
En dan is alles voorbij.
Dan ben je weg van de pijn,
en van de mensen wat jou altijd in die donkere kamer hebben gelaten.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Vrijdag, januari 21, 2011 22:18 |
| die rotme,nsen van onze ''beschaving'' ook he! hypocriet zijnz e :s gaat het een beetje nu? 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: purple(L) | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||