Eenzaamheid
Hoe komt het toch dat er zoveel mensen zo eenzaam zijn in het leven.
Is er dan niemand die hun een beetje liefde kunnen geven.
En legt dat dan aan andere mensen of aan hun zelf.
Maar als je jezelf te eenzaam voelt dan spit je zelf op een keer het onder delf.
Er zijn mensen die voelen zich altijd eenzaam en alleen.
En willen ze daar over praten dan is er niemand om hun heen.
Ze zoeken hun eenzaamheid liever in andere gevaarlijke dingen.
Die willen het liefst van een dak afspringen.
Of ze proberen hun eenzaamheid weg te drinken.
En dat zijn niet altijd rijke,domme of slimme mensen maar ook stoere binken.
Ze zoeken het ook weleens op in de spuit of roken zich de pijp uit.
En ze hebben dan niemand om hun heen die hun terug fluit.
Voor mensen die zich heel erg eenzaam voelen die zien meestal nog maar 1 oplossing.
Die zien zelfmoord door al die pijn als hun enige verlossing.
Ik denk dat ieder mens zich zelf weleens eenzaam heeft gevoeld.
En dan zijn er ook een hoop tranen weggespoeld.
Wat de reden ook is om eenzaam te zijn.
Door een gemiste liefde of door domme pech eenzaam zijn is niet fijn.
Blijf toch zoveel mogelijk positief denken in al die moeilijke tijden in het leven.
En niet snel de moed opgeven.
Probeer er met iemand over te praten en duw je zelf niet in een hoekje.
Laat je emoties maar een keer gaan en stort je tranen maar in een zakdoekje.
Het leven is te mooi om je zelf te te vermoorden omdat je zelf eenzaam ben.
En als je het niet durft te zeggen schrijf het dan op papier met een pen.
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Donderdag, maart 25, 2010 12:42 |
| ja tussen weten en doen zit een lange weg.met up en downs.lieve groet Sonja | |
Over dit gedicht
| Auteur: walter van der zijden | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||