De oude man zit op zijn kamer
Te staren naar zijn groots bezit
Het beeld blijft bij hem hangen
Zijn gelaat word even wit

Hij staart daar naar de foto
Dat was eens zijn lieve vrouw
Na jaren van verbeelding
Zit hij hier nu in de kou

Het mooiste uit zijn leven
Herinneringen van vervlogen tijd
Hij heeft haar veel liefde gegeven
Daarvan heeft hij geen spijt

De tranen in zijn ogen
Die kwellen hem steeds weer
Hij kijkt nu naar haar foto
In gedachten ziet hij het weer

Hoe zij hem moest verlaten
Na jaren lief en leed
Hij heeft alleen een foto
Zij is nu bij onze lieve heer



Hij denkt wat is mijn leven
Voor mij nog zoveel waard
Men kan mij alleen maar geven
De vrouw waar ik nu naar staar