Huilend loop ik door de stad,
en zoals de tranen hun wegen vinden
over mijn wang,
verdwaal ik in de straten.
Jouw pijn, jouw verhaal,
het raakt me telkens weer.
En ik vraag me keer op keer
of ik echt niet, God, alstublieft
een beetje van je zorgen
op me kan nemen.
En jou in ruil,
wat van mijn geluk kan geven.
Maar in elke traan
weerspiegelt jouw glimlach
jouw dankbaarheid en moed.
En met elke traan weet ik,
het wordt beter,
het komt goed.
(Met wat literaire hulp van de persoon die mij stelselmatig veel te lange sms'jes stuurt, dankjewel)