Zo vaak...
Zo vaak wilde ik opgeven
Zo vaak wilde ik dood
Ik wist dat het geen zin meer had
Dat mijn leven niks bood
Toch ben ik gebleven
Elke keer weer
Want jou achterlaten kan ik niet
Ik weet wat ik je dan aandoe:
Het meest ondraaglijke verdriet
Ik wil niet dat jij voelt
Wat ik zo vaak voel
Al het ondraaglijke
Het missen van een levensdoel
Nee, jou kan ik dit niet aandoen
Jij die er altijd voor me is
Jij die m’n verdriet al aanvoelde
Terwijl niemand er iets van wist
Voor jou ben ik gebleven
Al die tijd
Zorg er dan wel voor, dat ik
Één ding niet meer voel:
Dat is spijt!
Zo vaak wilde ik dood
Ik wist dat het geen zin meer had
Dat mijn leven niks bood
Toch ben ik gebleven
Elke keer weer
Want jou achterlaten kan ik niet
Ik weet wat ik je dan aandoe:
Het meest ondraaglijke verdriet
Ik wil niet dat jij voelt
Wat ik zo vaak voel
Al het ondraaglijke
Het missen van een levensdoel
Nee, jou kan ik dit niet aandoen
Jij die er altijd voor me is
Jij die m’n verdriet al aanvoelde
Terwijl niemand er iets van wist
Voor jou ben ik gebleven
Al die tijd
Zorg er dan wel voor, dat ik
Één ding niet meer voel:
Dat is spijt!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Dark-Enchantress | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2002 | ||
| Thema's: | ||