schamen
Schamen.
Ik hap nog eens naar adem om te proberen wat te zeggen.
Ik open mijn mond en probeer nogmaals mijn grenzen te verleggen.
In gedachten zie ik wat er is gebeurd.
Ik voel hoe mijn gezicht verkleurt.
Dan laat ik mijn hoofd met gedachten overspoelen.
ik word zenuwachtig en begin met mijn handen te woelen.
Op zoek naar de woorden die het minst beschamend klinken
ben ik andere gedachten aan het wegvinken.
Ik zit daar maar, met mijn hoofd weggebogen,
mijn haar is voor mijn gezicht geschoven.
Ik word bemoedigd om te praten.
ik word bemoedigd om de emoties er door te laten.
en als ik denk dat ik het kan omdat ik dat graag wil,
hap ik weer naar adem en blijft het als nog stil.
De schaamte voor de woorden, de emoties en mijn eigen ik,
zorgen er voor dat ik gelijk weer schrik.
Ik ga verzitten en richt mij op een ander beeld,
en probeer niet te denken aan wat zich allemaal heeft afgespeeld
Het gewoon maar zeggen lukt mij nog niet.
Maar ik weet ook dat het zo niet op schiet.
Ik weet niet wat ik nodig heb om alles zonder schaamte te kunnen vertellen?
Maar ik weet dat ik het nodig heb om zo goed mogelijk te herstellen..
Ik hap nog eens naar adem om te proberen wat te zeggen.
Ik open mijn mond en probeer nogmaals mijn grenzen te verleggen.
In gedachten zie ik wat er is gebeurd.
Ik voel hoe mijn gezicht verkleurt.
Dan laat ik mijn hoofd met gedachten overspoelen.
ik word zenuwachtig en begin met mijn handen te woelen.
Op zoek naar de woorden die het minst beschamend klinken
ben ik andere gedachten aan het wegvinken.
Ik zit daar maar, met mijn hoofd weggebogen,
mijn haar is voor mijn gezicht geschoven.
Ik word bemoedigd om te praten.
ik word bemoedigd om de emoties er door te laten.
en als ik denk dat ik het kan omdat ik dat graag wil,
hap ik weer naar adem en blijft het als nog stil.
De schaamte voor de woorden, de emoties en mijn eigen ik,
zorgen er voor dat ik gelijk weer schrik.
Ik ga verzitten en richt mij op een ander beeld,
en probeer niet te denken aan wat zich allemaal heeft afgespeeld
Het gewoon maar zeggen lukt mij nog niet.
Maar ik weet ook dat het zo niet op schiet.
Ik weet niet wat ik nodig heb om alles zonder schaamte te kunnen vertellen?
Maar ik weet dat ik het nodig heb om zo goed mogelijk te herstellen..
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Zaterdag, maart 27, 2010 22:38 |
| Als jij dat alles zo op papier krijgt als je nu hebt gedaan, kijk de ander aan en laat je woordenstroom gaan. | |
| Fairouz: | Zaterdag, maart 27, 2010 13:45 |
| Ja probeer niet te lang bij het verleden stil te staan..het lijkt soms wel of mensen zich eraan vastklampen. En weet je ? niets menselijks is ons vreemd dus schaamte kan soms ook valse schaamte zijn. Sterkte, Fairouz |
|
| teun hoek: | Zaterdag, maart 27, 2010 12:20 |
| De stap van doen is de overwinning van de schaamte. Ieder mens is uniek. Ook jij, vergeet gisteren en leef heden. Sterkte. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Solera | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||