Hoe het verder ging.
Zonder enig zicht,
-geen sprankje licht-
vervolgde ze haar weg.
Het moeras, het zandpad
zou vanzelf wel
weer veranderen.
-geen sprankje licht-
vervolgde ze haar weg.
Het moeras, het zandpad
zou vanzelf wel
weer veranderen.
Reacties op dit gedicht
| Quando: | Donderdag, april 01, 2010 00:55 |
Ja met bloemetjes misschien. Je weet maar nooit. Het komt goed. Zo niet dan toch. |
|
| Ylaide: | Zondag, maart 28, 2010 20:24 |
| Lijkt me eng... Maar als je vertrouwen hebt, komt het waarschijnlijk vanzelf wel weer goed. 3 |
|
| Indy Toma: | Zaterdag, maart 27, 2010 22:09 |
| Het verandert in een verharde weg. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elymare | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||