LEVEN
LEVEN.
Stofjes dansen
in gescherfd licht,
Kleuren ziften
wervelend zicht.
Slagen stoppen tijd
tussen vier muren.
De klok dreunt
uitzichtloos de uren.
Rust hangt
in gordijnen.
Traag gesloten
voor geloken zon.
Momenten stilte
als bewogen schittering.
De napijn
van herinnering.
WIL MELKER
03/11/2000
Stofjes dansen
in gescherfd licht,
Kleuren ziften
wervelend zicht.
Slagen stoppen tijd
tussen vier muren.
De klok dreunt
uitzichtloos de uren.
Rust hangt
in gordijnen.
Traag gesloten
voor geloken zon.
Momenten stilte
als bewogen schittering.
De napijn
van herinnering.
WIL MELKER
03/11/2000
Reacties op dit gedicht
| Sun-girl: | Maandag, april 22, 2002 14:29 |
| Dit gedicht geeft me een warm gevoel van binnen, heel mooi gedaan.. | |
| Roos: | Dinsdag, oktober 30, 2001 15:54 |
| Wil, Niemand die mij snel raakt maar jij toch wel, toch komen de nadelen in mij meteen weer naar boven, wat schuilt achter deze verhalen? Ik zie heel veel erkenning in wat ik van je gelezen heb. Jouw schrijven lijkt op mijn schrijven, vandaar mijn nieuwsgierigheid naar het verhaal erachter!! Geef me wat je geven wil en kan!! Je bent een prachtmens op literair gebied!! Groetjes Roos |
|
| M.Berghoef: | Zaterdag, juni 16, 2001 15:22 |
| De schittering die ik zag in dit gedicht. Weerkaatst in mijn ogen m'n gezicht schijnt licht. Mijn mondhoeken gekruld. Mijn lichaam ontspant. In extase gehuld. Dit gedicht raakte me...bam! * Echt super geschreven Wil. Groet, Martin. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: Wim | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||