Tel de jaren.
Omhuld door
het donker
van de nacht,
verstrooide
duisternis.
Het bleke,
koude licht
van de maan,
de toedekkende
verzilvering.
Dit is een
avond van
bekennen,
wat deed het
leven ons?
Weten wat
niet is
maar had
moeten zijn.
Tel de jaren
die niet tellen
maar wel
aan ons
voorbij gingen.
het donker
van de nacht,
verstrooide
duisternis.
Het bleke,
koude licht
van de maan,
de toedekkende
verzilvering.
Dit is een
avond van
bekennen,
wat deed het
leven ons?
Weten wat
niet is
maar had
moeten zijn.
Tel de jaren
die niet tellen
maar wel
aan ons
voorbij gingen.
Reacties op dit gedicht
| mucho dobbert: | Dinsdag, maart 30, 2010 10:09 |
| bij de maan helemaal rond dat er tranen lopen de dagen leeg en huilerig |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacques Kuijpers. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||