2,5 jaar verschoten en vergaan
Laat je mij nu dus in de kou staan?
Nu ga ik professionele hulp halen en had het beter gekund
Maar die tijd wordt mij niet gegund
Jij hoort nu te kunnen zeggen “Ik ben nu gelukkiger dan die 2,5 jaar samen”
Maar waarom is dat niet van je gezicht af te halen?
Er word om de woorden heen gedraaid en moeilijk gedaan
Maar je doel heb je wel staan
Na een hoop gehuil en ontrouw
Moet jij recht in mijn ogen nu kunnen zeggen “Ik hou niet meer van jou!”
Na een hoop pijn en gezeur
Wijs jij mij dan toch weer de deur
Ik moet nu vrij zijn maar lig nu aan banden
Want na al die tijd had ik hier nooit meer gedacht in te belanden
Ik voel me boos en in de steek gelaten
Dat men zomaar 2,5 jaar kan wegslaan
3 dagen geleden zei je nog “Ik hou van jou en wil je nooit meer kwijt”
Heb jij dit gelogen of krijg je ooit nog een keer spijt?
Heb je spijt dat je ooit wat met mij begon of kom je me wel belonen
Ik heb spijt dat ik ooit in je leven ben gekomen
Je bent boos en dat snap ik heel goed
Maar waarom steun je me niet en wil je niet zien hoe het wel moet
Ik ben nu moe en kapot!
Maar ook nu zeg ik “over ONS zeg ik nog geen stop”