nooit herinner ik me hoe het begon
wanneer ik fout ging en me liet verliezen
in eeuwige gelijk-, oneerlijkheid, waar
jouw leugen van mijn ontkrachting won,
hoe er niets veranderde en alles bleef
leefde, aan me kleefde met de tijd
alsof er geen keus was om te kiezen
om eindelijk eens weg te gaan, maar
ik me slechts luidruchtig afvraag
hoe ik steeds weer tot dat kwelpunt kom
waar ik ophoud met bestaan –wanneer
mijn huid niet die ander is, maar
ik mezelf niet kennen laat en wacht
tot je zonder terugkomst gaat
nooit herinner ik me hoe het begint
maar het eindigt hier vandaag, bij mij
geen ja voor harteloze martelingen
waar ik simpelweg doodga van de pijn
nee, van nu af aan zal het anders zijn;
ik geef mijn lichaam of mijn liefde
maar nooit meer allebei
| David Matser: | Zaterdag, april 03, 2010 11:54 |
| Vooral de laatste twee regels zijn erg hard, het is heel sterk geschreven, en ondanks dat het best een hoge moeilijkheidsgraad heeft, leest het toch weer lekker weg :) Hulde! |
|
| Ylaide: | Donderdag, april 01, 2010 09:29 |
| Moeilijk, maar indrukwekkend. Vooral de laatste regels. 3 |
|
| switi lobi: | Donderdag, april 01, 2010 09:29 |
| Een soort van tijdloze verandering.. mooi! Succes, switi lobi |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||