jij was de enige die me begreep,
jij was de enige die me begrijpen wou,
jij bent er nu niet meer.
ik blijf maar denken aan die laatste keer dat ik je sprak,
die keer wist ik niet dat et de laatste voor je zou sijn dat we elkaar sprakuh.
dat ene telefoontjuh dat ik van jouw huilende vader kreeg was de verschrikkelijkste diej ik ooit gehad had.
de woorduh van je vader spokuh soms 's nachts nog door mijn hoofd.
"hij is aangereden maar heeft et niet gehaald"
diej enguh woorduh daar denk ik nu nog steeds aan.
se sittuh in mijn hoofd en daar zulluh ze ook altijd blijven.
jij was de enigste die me kon laten zien wat geluk was
en nu niet meer!