een zwarte gat
een zwarte gat
is waar ik me in bevind
ik draai me deuren op slot
waar ik stilletjes achter zit
hopeloos en verloren
zo koud en kill
maar is er iemand
die naar me wil luisteren
het was zo fantasties
en nu is alles verloren
ik zit gevangen
in èèn grote leugen
Reacties op dit gedicht
| *dark__eyes*: | Zondag, april 11, 2010 20:05 |
| Mooi geschreven, Ik ken dat gevoel. Knufff |
|
| Mamsiemomo: | Vrijdag, april 02, 2010 09:04 |
| Niet meteen helemaal naar de bodem kruipen meis. Je bent zo weer gewend aan de veranderingen. Je bent niet alleen. Voel maar..... Liefs, mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2010 | ||
| Thema's: | ||