Langzaam maar toch sneller,
een schreeuw maar geen geluid,
Pijn maar geen gevoelens,
Liefde maar meer kwaadheid,
Duister maar toch ook verdrietig gevoel.

Is dit wat ik wil?
Ik verlies mijn vrienden, langzaam maar toch snel verdwijnen ze allemaal.
Je wilt schreeuwen maar er komt geen geluid,
Tranen over je wangen, je kan het niet meer aan!

Van binnen gaat alles kapot, je hart doet pijn,
alles breekt in kleine ontelbare stukjes!
Dit is geen liefde meer dit is pure mislukking,
het breekt me, het doet me pijn.

Duistere moordende gevoelens overspoelen mij, tranen biggelen over mijn wangen.
Ik raak ze kwijt.

Kunnen ze niet begrijpen dat ik van hun hou?
Wat doe ik fout?
Waarom moet dit gebeuren? Het breekt, het doet pijn, het doet me verdriet.

Ik laat me niet kennen ik ga vechtend door!

Tot het einde.