In watervlijt
met de aangedragen twijgen
het aloude nest bewerkt
schoont zij alvast haar veren
en doet hij zijn vleiende best
gediept al van oudsher wordt
instinctief naar jonggroen
oh zo broodnodige proteïnen
gevangen voor zijn partner
want zij zit na de daad
getrouw een bemoederlijke rit
de nazaat verwacht brengt
na deze stilte weken stress
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zaterdag, april 03, 2010 20:17 |
| Mooi stukje "huisvlijt", erg graag gelezen! Fijne avond, switi lobi |
|
| Klaes: | Zaterdag, april 03, 2010 17:01 |
| mooi zij is het vlijtig Liesje... groets |
|
| Indy Toma: | Zaterdag, april 03, 2010 14:53 |
| Hele mooie poezie, aparte bewoordingen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rudolf | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2010 | ||
| Thema's: | ||