Klassieker
Rond het vuur snuffelt de vos tot het goed voelt
en echt is, vecht hij met snijtand, de derde
want twee vechten er om
een been dat niet gekozen kan, de tanden
lopen er mee heen.
Hij ziet haar en zweetdruppels
in slecht nieuws, zit op blaren dat het niet uitmaakt
dorst niet, heeft dorst, fietst op hoogmoed
de ziel uit zijn banden, hij blaast, gromt
tot finish in zicht.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Maandag, april 05, 2010 23:35 |
| \|/ | |
| groentje mucho: | Maandag, april 05, 2010 22:12 |
| wat kan een mens hijgen zeg:D | |
| Ayesha Maliangkay: | Maandag, april 05, 2010 21:43 |
| Prachtig hoe dieren zijn echt! Ayesha |
|
| switi lobi: | Maandag, april 05, 2010 21:34 |
| Met de tong op de tenen, maar hij redt het toch.. knap oortje. Lieve aai, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Oorlam | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2010 | ||
| Thema's: | ||