Zowat alles wat ik vastpakte, veranderde in glanzend goud
met passie en doorzettingsvermogen wist ik mijn plek te bereiken
groeien zou ik voor altijd, rijzen en leren, boven iedere betweter uit.
Tijden veranderen en niet alles kan blijven rollen op loopjes
cirkelen in positieve energie, want nu de toekomst onzeker is,
blijkt acceptatie de moeilijkste leer van het leven.
Zowat alles wat ik nu aanraak, verandert in gruis,
glipt als los zand tussen mijn vingers, voelt als falen
alsof mijn lot dan toch gedoemd is om te mislukken.
Ik zal genoegen moeten nemen met de onderlaag klei
geconstrueerd in mijn verleden, verhard door tijd en ervaring
alleen uit het heden kan blijken of deze laag sterk genoeg
zal zijn.
Looortje: | Dinsdag, april 06, 2010 16:46 |
Thanks people En dank je voor je vertrouwen en mooie woorden Miech |
|
jossxm: | Dinsdag, april 06, 2010 16:22 |
Mooi verwoord. Maar geloof me, jouw onderlaag is de sterkste die ik ken en ik weet zeker dat je positieve energie je brengt waar je uiteindelijk zijn wilt :) |
|
Amon: | Dinsdag, april 06, 2010 16:21 |
sterk stuk, rollen op loopjes..hehe. en stilstand is achteruitgaan, dus altijd in beweging blijven jij! |
|
lexx: | Dinsdag, april 06, 2010 16:05 |
berustend, met een dee. de groetjes ook. | |
lexx: | Dinsdag, april 06, 2010 16:04 |
klinkt enigszins berusten, en das niet altijd een goeie zaak he loortje. gedicht is wel mooi gelaagd, stevig en duidelijk. | |
Auteur: Looortje | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 april 2010 | ||
Thema's: |