Verjonging

Toen ze me belden dat je zou gaan

heb ik je bezocht

en ben ik naar je toegegaan.

Je herkende me eerst niet

maar toen ik je heel veel later verliet zei je:

‘oh, ik dacht dat je al weg was,

nou ga maar want ik moet nu gaan slapen’.

Dat deed je dan ook

om niet meer wakker te worden.

De dag van de afscheidsceremonie

verliep een beetje raar

jij daar, in de kist

en je kinderen op afstand

als was er helemaal geen band

de band die ik met mijn ouders niet had

maar die ik wel met jou heb gehad.

Tijdens het laatste muziekstuk keek ik

in gedachten met tranen in de ogen uit over de lange laan.

En ineens zag ik je gaan… en gaan.

Je draaide je om en zwaaide nog een keer

toen liep je weer

verder en met elke paar stappen

veranderde je.

Van vermoeide oude vrouw

naar een frivool doorstappende jongedame

naar een enthousiast kind

tot je je aan het einde van de laan nog een keer omdraait

zwaait en verdwijnt,

naar daar waar iets nieuws begint.

Indy Toma