dan rest alleen de hoop
als alle hemelen zich verduisteren
er in de harten enkel chaos leeft
sterren nooit nog namen fluisteren
de aarde zich verheft en beeft
uit diepste nood en angst geboren
alles slechts nog duisternis
en het vertrouwen reeds verloren
er zelfs geen God en niets meer eeuwig is
wanneer de aarde en ‘t heelal zich enen
nergens plaats tot ademen meer bestaat
dan helpt geen smeken en geen wenen
enkel hoop dat liefde niet verloren gaat.
sunset 08-04-2010
Reacties op dit gedicht
| monique couweleers: | Zaterdag, mei 01, 2010 23:01 |
| alleen maar tranen.... Prachtig!!!!! |
|
| like to love you as friend: | Zaterdag, april 10, 2010 16:47 |
| mooi gedicht!!! echt mooi! blijven hopen! x |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, april 08, 2010 10:38 |
| doch de meeste van deze is de liefde, 1 korinthe 13. pcp |
|
| Hilly N: | Donderdag, april 08, 2010 09:15 |
| Als de hoop en liefde maar blijven. Mooi jouw gedicht te lezen Sunset! Lieve groet, Hilly |
|
| windwhisper: | Donderdag, april 08, 2010 09:02 |
| de laatste zin omarmend lieve groet Cobie |
|
| De kleine Vos: | Donderdag, april 08, 2010 08:51 |
| stil makend mooi lieve groet Sonja |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2010 | ||
| Thema's: | ||