Hij sprak graag over liefde en droomde de sleur,
iedere cliché die zij verwenste omarmde zijn bestaan,
Hij kocht een huis op stevige palen en asfalteerde
een weg tot aan de deur, maar zou nooit meer gaan.
Iedere middag zag hij hoe zij zijn pad op hinkelde,
een stap in de modder zette en haar sleutels
in de voordeur stak als zij danste met haar haren,
een zoen op zijn gezicht en dan weer verder ging.
Hij droomde de wandelwagen bij de deur
die hij volgen zou, hem naar buiten brengen zou
en voelde steeds de leegte met zijn hand
op haar platte buik, omdat ze niet groeien wou.
Zij blijft zijn enig kind, droomt niet mee
in zijn boeken bestaan, zij spreekt van
komen en van gaan, van intro en van slot
en nooit daar midden in te staan.
 
 
 
 
 
 
Geschreven door
- Suus -
Reacties op dit gedicht
- Suus - vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

manke mucho: Zaterdag, april 10, 2010 10:21
geen beestje?:(

spring-in-het-veld: Zaterdag, april 10, 2010 10:13
goh tjeempie, wat goed geschreven

graag gelezen, springihv

Over dit gedicht
Auteur:  - Suus -
Gecontroleerd door:  
Gepubliceerd op:  10 april 2010
Thema's: