Draak van het Hiernamaals
Ik zocht paars, en paars vond mij
Ik was ik en zij was zij
Een speelse glimlach, misschien twee
Ze pakte me vast en nam me mee
Naar een oord vergeten, lang geleden
Waar werd gepreveld en gebeden
Maar het werd aanhoord
Plotseling verdween de mist
En ik wist
Dat ik thuishoorde
In dit vergeten oord
Onomstreden doodgezwegen
Er was geen plek voor schuw of verlegen
Alles minutieus uitgedacht
Geen gedachte verloren of verkracht
Ik voelde me heel, het was het lot
Ik durf zelfs zeggen, de adem van god
Of dit me toekomt weet ik niet
Maar voelde niet langer pijn of verdriet
Ach, ik ben zo moe
Het doet er ook niet toe
Want ik zocht paars, en paars vond mij
Ik was ik en zij was zij
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Zaterdag, april 10, 2010 22:41 |
| :) grtjs, |
|
| switi lobi: | Zaterdag, april 10, 2010 22:34 |
| Da''s een pachtig gedicht beste Wolk :) Ik hou van paars.. Groet, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wolk | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2010 | ||
| Thema's: | ||