Nog steeds.
Nog steeds.
Nog steeds ben jij in mijn hoofd.
Ik kan je niet vergeten.
Laat staan loslaten.
Ik weet dat het moet.
Hij houdt niet van mij.
Hier ga ik alleen maar aan kapot.
Want ergens blijf ik hopen dat je toch nog voor me kiest.
Heb het gevoel dat ik geen kant meer op kan.
Vast in deze gevoelens.
Telkens weer terug bij af.
En ik kan je niet loslaten.
Ik weet.
Liefde kan je niet afdwingen.
Maar je moet weten.
Ik hou zo ongelofelijk veel van je.
Maar dat zijn maar mijn gevoelens.
En ik denk dat ik mee moet leren leven.
Omdat jij toch nooit voor mij kiest.
Nog steeds ben jij in mijn hoofd.
Ik kan je niet vergeten.
Laat staan loslaten.
Ik weet dat het moet.
Hij houdt niet van mij.
Hier ga ik alleen maar aan kapot.
Want ergens blijf ik hopen dat je toch nog voor me kiest.
Heb het gevoel dat ik geen kant meer op kan.
Vast in deze gevoelens.
Telkens weer terug bij af.
En ik kan je niet loslaten.
Ik weet.
Liefde kan je niet afdwingen.
Maar je moet weten.
Ik hou zo ongelofelijk veel van je.
Maar dat zijn maar mijn gevoelens.
En ik denk dat ik mee moet leren leven.
Omdat jij toch nooit voor mij kiest.
Reacties op dit gedicht
| Just*mi: | Donderdag, mei 06, 2010 12:34 |
| oepz... Ik ook...helemaal totaall... | |
| Just*mi: | Donderdag, mei 06, 2010 12:34 |
| Dark-Angel: | Dinsdag, april 13, 2010 13:08 |
| Snap je precies.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: broken tears | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2010 | ||
| Thema's: | ||