Roofmoord
de dronkeman stootte tegen mijn schouder
vroeg om een euro of twee
hij had dorst zei hij, nog veel
zo veel om de nacht door te komen
dan was twee euro te weinig
ik reageerde door hem diep in de ogen te kijken
ik vertrouwde hem niet
ik wist niet dat zijn dronkenschap gemeend was
of was hij misschien een platvloerse overvaller
neen, wat ik zag was verdriet
intens verdriet in die ogen
maar ik kon hem toch niet de nacht insturen
met mijn laatste twintig euro
ik besloot hem niets te geven en zei
als ik jou iets geef is het nog meer verdriet
door het drinken zal het even verdwijnen
heel even maar
bij de ontnuchtering zal de pijn er terug zijn
ik kan je trouwens niets geven
omdat ik zelf niets heb
hij knikte, zijn waterige ogen begrepen
hij draaide zich om en slenterde weg
sjokkend met gebogen rug
na een meter of twintig stopte hij en keerde
terug op zijn stappen
hij bekeek mij, legde een hand op mijn schouder
vertelde mij dat hij de vorige nacht
in een cel van het politiebureau had geslapen
verder drinken zou een herhaling betekenen
“aanvaard mijn dank” zei hij en verdween in de nacht
ik voel nog de hand op mijn schouder
van de man die dezelfde nacht
door een onbekende met messteken
werd omgebracht voor de euro’s
die hij niet bezat, enkel zijn verdriet
vroeg om een euro of twee
hij had dorst zei hij, nog veel
zo veel om de nacht door te komen
dan was twee euro te weinig
ik reageerde door hem diep in de ogen te kijken
ik vertrouwde hem niet
ik wist niet dat zijn dronkenschap gemeend was
of was hij misschien een platvloerse overvaller
neen, wat ik zag was verdriet
intens verdriet in die ogen
maar ik kon hem toch niet de nacht insturen
met mijn laatste twintig euro
ik besloot hem niets te geven en zei
als ik jou iets geef is het nog meer verdriet
door het drinken zal het even verdwijnen
heel even maar
bij de ontnuchtering zal de pijn er terug zijn
ik kan je trouwens niets geven
omdat ik zelf niets heb
hij knikte, zijn waterige ogen begrepen
hij draaide zich om en slenterde weg
sjokkend met gebogen rug
na een meter of twintig stopte hij en keerde
terug op zijn stappen
hij bekeek mij, legde een hand op mijn schouder
vertelde mij dat hij de vorige nacht
in een cel van het politiebureau had geslapen
verder drinken zou een herhaling betekenen
“aanvaard mijn dank” zei hij en verdween in de nacht
ik voel nog de hand op mijn schouder
van de man die dezelfde nacht
door een onbekende met messteken
werd omgebracht voor de euro’s
die hij niet bezat, enkel zijn verdriet
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Dinsdag, april 13, 2010 21:40 |
| Mooi verhalend geschreven maar een trieste geschiedenis. | |
| verhavert: | Dinsdag, april 13, 2010 20:01 |
| rakend dicht sterk beelden geschreven liefs martine |
|
| Eternal: | Dinsdag, april 13, 2010 16:15 |
| heel mooi, maar zo triest. Die arme man... idd een heel duidelijk beeld erbij. Mandy |
|
| Jannie Hoogendam: | Dinsdag, april 13, 2010 15:25 |
| ahhh wat triest...je tekent zo dit beeld voor mijn ogen en ik heb kippevel... liefs Jannie |
|
| switi lobi: | Dinsdag, april 13, 2010 13:31 |
| Wat een triest verhaal Ronny, zo''n treurig einde aan zo''n uitzichtloos bestaan. Liefsliefs.. switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2010 | ||
| Thema's: | ||