vergeten etalagepop
Zie me
Het is alsof je duizend ogen hebt
geen enkele gericht op mij
Het is alsof je vastbesloten
steevast de andere kant op kijkt
Zie me
Waarom val ik je niet op?
Ik voel me zo alleen
Een vergeten etalagepop
Geëxposeerd, maar achter steen
Zie me
Negeer mijn diepe wonden
Littekens van oude pijn
Omhels mijn imperfectie
Zie mij mezelf zijn
Het is alsof je duizend ogen hebt
geen enkele gericht op mij
Het is alsof je vastbesloten
steevast de andere kant op kijkt
Zie me
Waarom val ik je niet op?
Ik voel me zo alleen
Een vergeten etalagepop
Geëxposeerd, maar achter steen
Zie me
Negeer mijn diepe wonden
Littekens van oude pijn
Omhels mijn imperfectie
Zie mij mezelf zijn
Reacties op dit gedicht
| Sanne_: | Donderdag, april 15, 2010 15:53 |
| Dit is een erg zwartgedicht, maar erg mooi neergeschreven! Onthou dat mensen die je niet nemen zoals je bent, je gewoon niet waard zijn!! Liefs, Sanne X | |
| RBdeG: | Woensdag, april 14, 2010 13:13 |
| erg mooi verwoord |
|
| [zwarte engel]: | Woensdag, april 14, 2010 11:52 |
| wauw.. wat prachtig kwetsbaar, angstig maar ook heel sterk | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sofffietje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2010 | ||
| Thema's: | ||