Vierentwintig
Vierentwintig ...
Vierentwintig
enige zoon
vol levenslust
toen je mama
in één weekend
door de dood in slaap werd gekust
acute ontsteking van de pancreas
zorgde dat ze op één en een halve dag
hier niet meer was
in uw klein gezinnetje
waar alleen uw mama
haar armen om je heen kon slaan
kwam je plotseling heel alleen te staan
meter en tantes had je genoeg
maar zo moederloos alleen
kwam je veel te vroeg
wij hebben ons best gedaan
om je alsnog een toekomst te geven
zonder uw mama
die wij als "ons zus" ook misten in 't leven
in de namiddag van Paaszondag heel even
toen jij uw vrienden bezocht
kwam je op dertig jaar om het leven
ook de dood had je gezocht
want hij alleen kon je geven
op uw laatste tocht
weer rust in je leven
bij uw mama ...waar je al zolang naar zocht
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 15, 2010 20:28 |
| Ontroerend gedicht met diep respect gelezen. Ik wens U allen heel veel sterkte met dit grote verlies. Lieve groet en dank voor jou mooie reactie op mijn gedicht. Anneke |
|
| Quicksilver: | Donderdag, april 15, 2010 12:30 |
| Allen veel sterkte gewenst bij dit verlies! lieve groet |
|
| windwhisper: | Donderdag, april 15, 2010 11:06 |
| zo droef en wat een emotie erin sterkte en mag je neef samen met zijn mama de rust vinden liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: K@trien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2010 | ||
| Thema's: | ||